OSLO Inspiratienamiddag — Brussel, 19 Februari 2019
Informatie ruimte waar documenten uniek identificeerbaar zijn en gelinked kunnen worden.
Het Web evolueert naar gecentralizeerde oplossingen, bvb: sociale netwerken
Yahoo → Google
1995 - 2001: Internet Explorer als Web browser (The Browser Wars)
2004 - 2018: Opkomst van Chrome en mobiel surfen
MySpace → Facebook, Twitter
Centrale data opslag vereenvoudigt misbruik van informatie. (PRISM, GDPR)
Sterke afhankelijkheid van een bepaalde oplossing.
Onderdrukking van ideëen niet conform met autoriteit. (filter bubble)
Gebruikers kiezen zelf waar data opgeslaan staat, en wie toegang heeft.
Gebruikers kunnen zonder problemen alternatieve applicaties gebruiken.
Interne data uitwisseling is zichtbaar zodat onetische manipulatie gedetecteerd kan worden.
Iedereen kan een Solid server opzetten
Gegarandeerde beschikbaarheid
Beperkte opslagruimte
Gegevens worden niet centraal opgeslaan, maar bij de gebruikers zelf.
Applicaties zijn visualisaties over één of meerdere pods.
Applicaties kunnen data pas lezen of aanpassen na goedkeuring.
Met de WebID standaard ben je identificeerbaar (en authenticeerbaar) met een unieke URL.
Alle applicaties die je data willen gebruiken zullen je vragen op in te loggen met je WebID.
Niet afhankelijk van bedrijven als Google of Facebook.
Organisaties kunnen lees of schrijf toegang krijgen tot bepaalde gegevens (email, woonplaats, rekeningnummer, ...)
Een einde aan de eindeloze fysieke en digitale kopieën van gegevens.
Berichten, reacties en likes worden opgeslaan in aparte data pods.
Gebruikers moeten niet noodzakelijk dezelfde applicaties gebruiken om te interageren, aangezien enkel de data onafhankelijk is van de applicaties.
Privacy, monopolies, censuur, ...
Steunt op open Web standaarden.
Terug naar de originele visie van Tim Berners-Lee.